anne

pokręcił głową i wstał, by wyrwać jej paczkę papierosów z ręki.
- nie będziesz paliła. to nie jest wyjście na stres. wierzę anne, a w co mam wierzyć? nie było mnie wtedy, ale dlatego napisałem, bo chcę wszystko usłyszeć od siebie, ale ty nie chciałaś mówić - stanął obok i spoglądał na nią uważnie z boku. chyba trochę się uspokoił...może to nie byla prawda?

- bo to jest dla mnie trudne, breth - powiedziała cicho, spuszczając wzrok w dół. nie spodobało jej się to, że nie pozwolił jej zapalić, ale nic nie powiedziała na ten temat. - po twojej, kurwa, śmierci byłam zupełnie sama i wtedy nagle się pojawił apollo i okej, to prawda, że z nim zaczęłam sypiać. ale przecież nie bił mnie przez cały nasz związek, po prostu w pewnym momencie to wszystko zaczęło przerastać i mnie i jego. wcale nie pozwoliłam mu się traktować jak szmatę, odeszłam od niego, kiedy tylko mnie uderzył, nie dałam nam szansy, bo zorientowałam się, że to wcale nie była żadna miłość i tylko mi sie zdawało.

- więc dlaczego nie powiedziałaś mi tego od początku? anne, jeśli jesteśmy razem ja wymagam od ciebie po prostu szczerości, rozumiesz? to moim zdaniem jest najważniejsze, przecież wiesz, że chcę być przy tobie i ci pomagać, a nie mogę tego robić, kiedy nie chcesz mi nic mówić - i naprawdę był przez to w fatalnym humorze, choć dziś przyjęli go znów na uczelnię.

- bo nie lubię o tym rozmawiać. popatrz breth, przedwczoraj okazało się, ze żyjesz, wczoraj spędziliśmy ze sobą cudnowny dzień, nie miałam ochoty zadręczać cię moimi problemami, poza tym, powtarzam, to jest dla mnie trudne, naprawdę trudne - wyjaśniła, nerwowo skubiąc paznokcie, które hodowała od dwóch miesięcy. i zauważ, jak skrupulatnie omijała temat ciąży!

dwa miesiące to musi mieć takie dziesięć centymetrów, jak ja po dwóch tygodniach mam już baardzo długie. no nic, breth objął ją ramieniem i pocałował w głowę, delikatnie.
- ale musimy ze sobą rozmawiać o rzeczach, które nas dręczą - rzekł stanowczo i będzie jeszcze nad tym pracował - a co z tą ciążą? spodziewasz się dziecka?

- już bardziej nietaktownych ludzi od ciebie to bóg nie stworzył - westchnęła jakoś tak naprawdę ciężko w jego ramię. ułożyła dłoń płasko na jego klatce piersiowej i odepchnęła go od siebie, choć tak naprawdę to bardzo potrzebowała jego wsparcia. - nie jestem już w ciąży, breth - szepnęła ochryple, spuszczając stopy na podłogę. splotła ręce na kolanach i przygryzła mocno dolną wargę. to było dla niej naprawdę bolesne i nie podobało jej się to, że breth nie potrafi tego zrozumieć.

- to świetnie - uśmiechnął się i nawet z tej okazji pokrążył chwilę po pomieszczeniu, wzdychając raz po raz. skoro już wszystko jasne, wyciągnął telefon i napisał tuluzie, że ma wpierdol.

- zajebiście - wymamrotała ze złością pod nosem, czując jak do jej oczu napływają chyba hektolitry łez. - idź stąd, breth, proszę cię - rzuciła. nie potrafiła tego ścierpieć, serio. ona straciła dziecko, poroniła, a on mówił, że to świetnie? zakręciło jej się w głowie, kiedy zeskoczyła z parapetu. skierowała się w stronę kuchni, bo pamiętała, że tam też były papierosy. musiała zapalić.

- w porządku - wzrusyzł ramionami i się obraził, no bo cóż, najpierw anne mu nic nie mówi, a teraz ma jeszcze pretensje. westchnął ciężko i zabrał się za ubieranie butów, bo tak.

tymczasem anne, zapalając papierosa, pomyślała, że breth się zmienił w czasie tych trzech miesięcy. że nic nie będzie dobrze, tak jak sądziła na początku, że jest chujem jak wszyscy faceci i że chyba ją to wszystko w tym momencie przerosło. osunęła się po ścianie na podłogę gdzieś koło lodówki, zalewając się łzami i zaciągając przy tym mocno.

a breth po prostu sobie poszedł i wcale nie dlatego, że nie miał weny, po prostu czuł się trochę...niepotrzebny.

ona tymczasem zdążyła wypalić ze dwa papierosy i powlekła się na kanapę, krztusząc się łzami. nigdy, przenigdy by się tego po nim nie spodziewała. położyła się i przytuliła twarz do poduszki, która była niewygodna, ale miała to gdzieś. nie mogła uwierzyć w to, co przed chwilą powiedział i zrobił. a potem zasnęła.

przyjechali więc, a anne niosła jakąś małą, lekką walizkę brethana, bo pewnie nie pozwoliłby jej nieść tych ciężkich, znając życie. grzebała przez chwilę w kieszeni w poszukiwaniu klucza, mówiąc mu coś o tym, żeby sobie dorobił swój własny, po czym wpuściła ich do środka i rzuciła walizkę pod ścianę, po czym wzięła się za zdejmowanie butów.

pewnie miała glany, jeee. okej breth miał jakieś swoje dunki i teraz po prostu zsunął je ze stóp bez rozwiązywania, bo ja też tak zawsze robię ;d i przeszedł dalej, ciągnąc za sobą walizkę samsonite.
- ale jestem głodny! - stwierdziu.

- będę matką samarytanką i zrobię kanapki, bo też jestem głodna - powiedziała i teraz zniknęła w kuchni. otworzyła lodówkę, by wyciągnąć z niej masło, ser oraz szynkę, na nic specjalniejszego nie miała zbytniej ochoty, poza tym nie chciało jej się zbyt dużo czasu poświęcać głupim kanapkom, skoro fajniej było poświęcić bo brethowi.

w ogóle co to kurwa za imię, breth.....xd ciekawe co za głuptak je wymyśliu :d no nic. breth opadł z radością na kanapę i zdjął nawet polo hilfigerowe, bo tak mu się podobało. lubił chodzić bez koszulki tym bardziej, że było ciepłe. postanowił zadzwonić do tulus.
- no cześć mała. nie będzie mnie jednak dziś. mhm, ja ciebie też, całujęę - i się rozłączył, zabrzmiało dwuznacznie.

anne lekko zmarszczyła brwi, układając gotowe już kanapki na talerzu. doprawiła je solą i pieprzem, chociaż przecież sól jest niezdrowa, no ale co z tego.
- rozmawiałeś ze swoją kochanką? - zapytała, siadając obok niego na kanapie. położyła sobie talerz na kolanach i wzięła kanapkę, po czym wgryzła się w chleb.

breth też złapał kanapkę i dopiero kiedy ją całkiem pochłonął mógł zabrać się za odpowiedź.
- co? taaak, do mojej kochanki dzwoniłem, wiesz, zawsze marzyłem o kazirodczym związku - wyszczerzył zeby w uśmiechu i podrapał się po policzQ.

prawie wzdrygnęła się na myśl o kazirodczym związku bretha i tuluzy, po czym stwierdziła, że dość już jedzenia na dziś i położyła talerz na jego kolanach.
- idę się położyć, chodź też - powiedziała, wstając. podrapała się po głowie, stojąc nad nim przez chwilę, po czym poszła do sypialni, gdzie wyskoczyła z ciuchów, wbiła się w jakąś koszulkę bretha i wsunęła się pod kołderkę.

poszedl spac tez

siedziała na łóżku, opierając się plecami o ścianę. słuchała przez słuchawki jakiejś nastrojowej piosenki, dość głośno, kiwając głową do rytmu ze swoimi nastroszonymi włosami, bo wcześniej się zdrzemnęła i zepsuła całą fryzurę. czytała chyba vouge'a i czekała aż breth wróci z wykładów czy coś.

woga się przegląda, nie czyta!!!! no nic, breth wrócił dopiero z uczelni i był niesamowicie wyjebany, jeśli mam być szczera. otworzył sobie drzwi i wszedł do środka, by rozwiązać szaliczek.
- ajmhooołm - poinformował anne, bo zauważył światło w pokoju.

ale ona nie usłyszała, bo nie miała takiej możliwości. nuciła w dodatku pod nosem killersów, pewnie hjumana i przytupywała stopą do rytmu. przewróciła się na plecy, założyła nogę na nogę, a ręce z gazetą wyprostowała nad głową, zastanawiając sie nad kupieniem tej świetnej spódniczki ze strony 32.

więc breth westchnął ciężko, może spała i skierował się do kuchni. przez chwilę majstrował przy ekspresie, ale zaraz potem przeszedł do sypialni, gdzie zastał anne i stanął nad nią z szerokim uśmiechem.

kiedy zorietnowała się, że breth wrócił i w dodatku stoi nad nią, odrzuciła vouge'a gdzieś na szafkę nocną razem ze słuchawkami, po czym przeturlała się gdzieś tam, gdzie stał breth i pociągnęła trochę w dół, żeby usiadł.
- jak było na uczelni? - zapytała, świadoma tego, że od góry wygląda okropnie.