loicowe

-rodzeństwo to nic przyjemnego-wzdrygnął się aż-ale możesz poznać mojego brata-podrapał się po karku-myślałem, że zostaniesz-zmarszczył czoło. taką właśnie miał nadzieję, ale nie chciał jej do niczego zmuszać, junoł;d.

- a mogę? - zapytala, ale takie pytania zaliczamy do cyklu olivia ma dałna i tak dalej. podrapała się po chudym, prawie wklęsłym brzuchu, obserwując uważnie luika - chętnie poznam twojego brata, tylko musisz go tutaj nawet zaprosić - możemy zrobić pana brata, hihi.

okej, zróbmy. przyjedzie i będzie po przyspieszonym kursie francuskiego. i będzie miał taki szwedzki akcent i w ogóle..-nie możesz, ale zostaniesz. chuda jesteś-zauważył nawet, niesamowite. stwierdził, że jest przystojniejszy i bardziej zajebisty od janne, więc może przyjechać.

- wcale nie. jeśli chcesz to sobie pójdę - naprawdę, by poszla, bo wzięła słowa luika na serio i zrobiło jej się przykro, biedna olivia. wstała nawet i przespacerowała się do okna, by spojrzeć na śnieżny dywan, który pokrywał chodnik - świetnie, nienawidze śniegu.

wciągnął oliwię z powrotem na swoje kolana, ciągnąc za biodra-lubię śnieg, zostajesz, żartowałem-okej, powtórzę się, ale loic i te jego żarciki. pocałował ją w czoło, żeby się nie obrażała, nie była zła, ani tym bardziej, tak właśnie pomyślał i sam się zdziwił, nie było jej przykro.

- ja lubię, kiedy patrzę na niego z ciepłego mieszkania. wtedy jest zdecydowanie w porządku, a tak to niezbyt - zwierzyła mu się i skrzyżowała nogi w kostkach, no wiesz, rozumiesz - zabieram kołdrę w nocy? moi znajomi mówią, że zabieram ;<

-chyba nie, nic nie czułem-loic lubił spać w zimnie i tak dalej, więc jemu było bez różnicy. przypomniało mu się, że w sypialni też ma otwarte okno, więc poinformował ją o tym i poszedł je zamknąć, bo nie każdy lubi spać w minus miliardzie stopni.

olivia nie lubiła na pewno, było jej zimno nawet pod kołdrą, chyba, że spała z loicem. wtedy się nie przejmowała, bo on był cieplutki i zawsze mogła sie przytulić.
- pójdę się umyć - oznajmiła loicowi, kiedy pojawiła się w sypialni, a raczej w drzwiach, które dzieliły ją z korytarzem - dostanę jakąś twoją koszulkę, którą potem ukradnę, ale ty nie zauważysz i ręcznik?

-okej, dostaniesz-otworzył szufladę, w której miał naprawdę ładne i ładnie pachnące, loikiem w sensie, tiszerty. podał jej więc takowy i pociągnął do łazienki, gdzie dał czyste ręczniki i takie rzeczy i inne. potem poszedł coś jeszcze zjeść.

więc olivia wzięła kąpiel i teraz, odziana jedynie w koszulkę loica, zmaterializowałą się w kuchni, ale chyba jej nie słyszał, więc w milczeniu obserwowała jego plecy.

jadł pod oknem i kontemplował, hehehehhe. odwrócił się w końcu i przeciągnął, segzyy-szybko-odstawił talerz na stół i powiedział, że teraz on idzie się umyć, więc poszedł.

a olivia siedziała w salonie i przeglądała jakies pisamo loica, zastanawiając się co on studiuje.

przyszedł i usiadł obok niej, potrząsając głową. stwierdził, że ma za długie włosy i pora je przyciąć, jak krzaczki. okej, co on może studiować... okej, mam. gapił się na nią, mrużąc ocz y.

- hm, szybko - uśmiechnęła się i odłożyła gazetę na bok - co studiujesz? - zaciekawiła się w koncu i wyciągnęła chude nogi przed siebie, zastanawiając, co będzie z tą jej domniemaną anoreksją.

przyszła olivia, z cynamonem na rękach, ale teraz stanęła przed drzwiami i poprawiwszy szary beret, zapukała.

loic uspokoił psa, który szczekał, bo wiedział że to cynamon i tak obwieszczał światu swoją raodść z jego przybycia-czeeeeść-rzekł loi, otwierając drzwi. biedny, nieumiejący gotować nic oprócz jajecznicy loic, chcąc zrobić coś lepszego, rozciął sobie palca, ale nie przypominaj mu o tym. w każdym razie, miał jakiś obiad. nie może się bać, bo sam go nie zrobił.

olivia puściła cynamona na podłogę, a sama uwiesiła się na loicowej szyi, do której za chwilę się przytuliła. uzależniła się już od jego zapachu.
- cześć - odpowiedziała w końcu i stanęła na palcach, by pocałować loica w sam środek ust - co się stało? - uniosła jego dłoń do góry i spojrzała na rozcięty palec :c.

-eeeeeeeee, nic-schował rękę za siebie, zamykając nogą drzwi, sprytny. wciągnął ją dalej i dalej-mam obiad! jest naprawdę dobry-był bardzo głodny i zjadł trochę. posadził oliwię na krześle i usiadł na przeciiw-nie zabiorą cię chyba?-przejmował się tym strasznie.

- powiedzieli, że pomówimy o tym, jak przyjadę na święta. ty jedziesz na święta do szwecji? ;< - zapytała, zabierając ze stołu widelec i póki co tylko skubała w daniu, którego loic najprawdodpobniej nie przygotował.

-chyba tak, jeszcze nie jestem pewien, ale raczej mnie zmuszą. nie lubią tu przyjeżdżać-moze dlatego, że nie znają francuskiego i boją się, że ich syn na kolacje podałby im ślimaczki albo żabki, albo inne dziwne rzeczy, na których widok mama loica uciekłaby do domu-zaprotestuj!

- szkoda - bo olivia strasznie chciałaby święcić z nim święta i jeśli jednak zostałby w paryżu, to ona nawet by została, albo zaprosiła do nowwego jorku - wiem, będę z nimi o tym rozmawiać, już mnie umówili do wszystkich swoich znajomych lekarzy na badania. zrobili ze mnie kogos niepełnosprawnego, serio. czasami chciałabym mieć rodzeństwo, zeby się ode mnie odczepili.

-mogę ci sprzedać mojego brata-w sumie go lubił, ale wiadomo, wszyscy z rodzeństwem znaczy wiedzą, że nie raz, nie dwa, przez takiego kurwiszonka, brata młodszego, można dostać nie wiem czego, ale niczego dobrego. właściwie, loi też chciał z nią spędzić święta, bo to byłoby bardzo miłe i ogólnie, więc zaczął, jako ten dumny-a może zostaniesz w paryżu? na święta-siła perswazji, pocałował ją w szyyję.

- po co? - zadziwiła się, bo olivia czasami bywa dosyć głupkowata i niepojętna. odchyliła nawet głowę w prawo, by loic miał lepszy dostęp do jej szyi. uwielbiała pocałunki w szyję.

-po toooooo-przejechał wyżej-żebyyyś-w lewo-została w paryżu. to znaczy ze mną-pocałował ją teraz w lewy obojczyk, a potem w usta, mając nadzieję, że uda mu się ją przekonać.

- sama nie wiem, loic. pewnie będą się na mnie za to wściekać. a może ty mógłbyś pojechać ze mną do nowego jorku? - nieco się ożywiła i nawet usiadła na loicowych kolanach okrakiem - byłoby świetnie, zabrałabym cię na lodowiiiiisko!