ralfa hałs.

był zrezygnowany sytuacją w jakiej się znajdował i ponownie był wściekły na tych, którzy go operowali bo po cholerę miał żyć, skoro tak to wszystko miało wyglądać? najbardziej nienawidził się za to, że trzymał przy sobie mariette. i kazał jej spierdalać nie dla własnej wygody, a jej dobra. no wiesz filmowy apel typu 'nie marnuj sobie życia z takim stefanem jak ja' <3.

ona znienawidziłaby siebie, gdyby nagle go opuściła czy coś w tym stylu. przecież jej potrzebował, nieważne, co takiego by mówił.
- miłej nocy - rzuciła i zamknęła się w ralfowej sypialni, po czym zagrzebała w ralfowej kołdrze. i zasnęła.

więc marjet obudziła sie przytulona do poduszki i sturlała się z łóżka, ale nie spadła na podłogę, tylko po prostu na nią zeskoczyła, ale nie jak spajder men, tylko jak marjet! no i teraz w majtkach i jakiejś ralfowej bluzie, którą znalazła w jego garderobie, wyszła do salonu, mając nadzieję, że może ralf jeszcze śpi...

wczoraj były mikołajki, więc jej życzenie się spełniło i ralf leżał na kanapie na plecach z jedną nogą zwisającą na podłogę i lekko rozchylonymi ustami. nie chrapał, może lekko mamrotał przez sen jej imię. no wiesz w formie pod tytułem 'mariette, nie zostawiaj mnie'.

och jej, to svet. marjet mimo tego, że była na niego trochę zła, uśmiechnęla się pod nosem, przełażąc obok niego. już chciała się przemknąć, ale z tego wszystkiego potknęła się o dywan i runęła z hukiem na podłogę tuż przed kanapą, ściągając z ławy serwetkę, która zleciała na nią razem z torebką niezjedzonych czipsów!

-o kurwa ja stefanię! - zawołał, otwierając oczy. zapewne w normalnych okolicznościach zerwałby się na równe nogi i zaczął biegać po pokoju xd, ale nie mógł więc tylko otworzył te nieszczęsne oczy - mariette? nic ci nie jest? - zerknął w dół na jej nogę, wystającą spod serwetki, kilku książek i wspomnianej paczki czipsów.

ochrząknęła w dywan i przewróciła sie na wznak, strącając z siebie wszystko, miała szczęście, że czipsy nie poleciały jej we włosy.
- nic mi nie jest - powiedziała, wczołgując się na kanapę gdzieś przy nogach ralfa. - o rany, zmień ten dywan kiedyś, nie lubię go. wygodnie ci się lezy już drugi dzień na kanapie? nie wolisz w łóżku? mi by wysiadły plecy.

-nie wiem, nie czuję żeby mnie bolały - mruknął i podrapał się za uchem - masz czipsa we włosach - uśmiechnął się szeroko i strzepnął jej czaka laka afryka smaka z głow - mariette - dodał, nieco poważniej - dzięki. za wszystko - uau, ralf ewoluował z wielkiego dupka w dupka z jakimikolwiek zasadami moralnymi.

- uu - mruknęła, po czym zawisła na nim tak jakoś okrakiem, starając się nie usiąść na nim czy coś takiego, bo bała się, że ralf się rozleci, wyglądał strasznie chudo -> był chudy. ułożyła dłonie po obu stronach jego głowy i pocałowała go krótko w dolną wargę. - lubię cię, kiedy nie jesteś złośliwy i nie każesz mi spierdalac, wiesz? - okej, była chamska, ale troche sobie wczoraj zasłużył.

-a ja lubię ciebie, kiedy nie traktujesz mnie jak dwuletniego dziecka - odpowiedział, nieznacznie wyciągając szyję żeby pocałować ją znacznie dłużej. położył rękę trochę ponad jej talią i masował powoli.

jednak zaryzykowała i usiadła trochę nad jego biodrami, odwzajemniając pocałunek. przymknęła oczy, serio się wczuwając, po czym wreszcie się od niego oderwałaa i teraz miziała go zimnym nosem po jego nosie.
- a ja lubię, kiedy jest jak teraz - powiedziała cicho, wsuwając łapkę pod jego koszulkę.

-chyba nie do końca tak jak teraz - mruknął, zakłopotany, bo wiedział że kiedy przyjdzie co do czego, do niczego nie dojdzie bo jego cholerny penis odmówił posłuszeństwa xd. nie zmieniało to jednak faktu, że ciagle masował ją dłonią po plecach, schodząc coraz niżej.

- no okej, ale pomijając fakt, że nie możesz się ruszać, jest mi z tobą zajebiście - wyznała, obsypując pocałunkami jego szyję. nie wiedziała, dlaczego ją prowokował, skoro jeszcze wczoraj kazał jej spierdalac po tym, jak zrozumiała, że ralphowi nie staje, no ale nie zamierzała go o to pytać, a przy tym nie zamierzała też dać sie mu sprowokować, bo jakoś nie miała ochoty przekonać się o tym, ze mu nie staje ;q.

no wiesz, mimo że mu nie stawał nie mógł się przecież kompletnie powstrzymać, żeby jej nie dotykać. była zbyt seksowna. cofnął jednak rękę i położył ją gdzieś na swoim brzuchu, wzdychając ukradkiem.
-mariette, hm, jesteś pewna że chcesz się ze mną męczyć? cholera, jeszcze długo nie będzie dobrze. sam nie wiem, może wcale nie będzie. zasługujesz na coś lepszego - no proszę, jaki altruista!

- kurwa mac, ralf, siedziałam z toba w tym szpitalu dzień w dzień przez jakieś trzy miesiące, trzymając cie za pieprzoną rękę i marząc o tym, abyś wreszcie się obudził, a teraz, kiedy jestem tutaj przy tobie, nie mam najmniejszych wątpliwości, że chcę z tobą się męczyć, w końcu chyba nie chciałbyś leżeć tu sam, odwiedzany przez pileęgniarkę, która przychodziłaby cię myć, co? poleżysz tak może jeszcze dwa tygodnie, nie wiem, może więcej, ja zaczekam, przecież wiesz, że nie chodzi mi tylko o seks, chodzi mi o ciebie, bo jesteś fantastycznym facetem, nawet jeśli czasem zachowujesz się jak dupkowaty kutas - powiedziała na trzech wydechach, głaszcząc go po przedramieniu.

-kocham cię - odpowiedział, patrząc jej prosto w oczy z rosnącym uwielbieniem. chyba w końcu do tego dojrzał, może sytuacja w jakiej się znajdowali go w tym utwierdziła, a może w końcu odważył się do tego w stu procentach przyznać? grunt, że to powiedział i ze zniecierpliwieniem czekał na jej reakcję.

zupełnie ją tym zaskoczył, bo przecież nie mówił jej tego od wakacji gdzieś, kiedy to przyszedł do niej taki zapity i opowiedział całą historię swojego życia. nie odzywała się przez moment, czując, jak serce mocno jej bije, jak żołądek podchodzi jej do gardła, jak po plecach spływają dreszcze, jak cały świat przed jej oczami się kołysze, tylko ralf jakoś tak właśnie nie.
- naprawdę? - wyrwało jej się w końcu, tonem takiego pełnego niedowierzania, po czym pocałowała go w czoło i uśmiechnęła się szeroko. mógłby jej tak powtarzać na okrągło, że ją kocha.

-nie, robię sobie jaja. naprawdę mariette. jeżeli fakt, że chcę być z tobą i z nikim innym to właśnie miłość, to tak. kocham cię jak jakiś wariat - gładził ją dłonią po policzku. podciągnął się nieznacznie, albo tak mu się tylko wydawało, bo w efekcie podniósł się lekko i opadł na poduszkę w tym samym miejscu.

roześmiała się cicho i zlapała go za tą dłoń, by ucałować jej wnętrze. nie mogła uwierzyć, że to wciąż ten sam ralf, który nie tak dawno wyzywał ją od dziwek i szmat, odpychał ją od siebie na wszelkie możliwe sposoby, żeby potem przelecieć w jakiś wyjątkowo brutalny sposób.
- kurczę, powoli zaczynam sie zastanawiać czy ci mózgu nie uszkodzili - powiedziała, może mało romantycznie, ale co z tego. - też cię kocham. od kilku dłuższych miesięcy - stwierdziła, po czym pocałowała go namiętnie, po prostu nie mogła mu się w tym momencie oprzeć.

-może wszczepili mi mózg jakiegoś romantycznego poety. zamrożony móżdżek mickiewicza? - wyszczerzył się tak jak przedtem, czego nie robił chyba od momentu operacji. mógł to być znak, że to jednak ciągle ten sam ralph.

właśnie o tym pomyślała marjet, która w tym momencie znowóz się roześmiała.
- a fuj, wtedy byłbyś zajebiście nudny i opisywał mi wszystko, co widzisz - stwierdziła po chwili zastanowienia. myślę w sumie, że ona na nim siedzi już od kilku godzin xdd, wiec teraz położyła się gdzieś obok na boku, przodem naturalnie do ralfa, bo nie mogła sie napatrzeć na niego. - ja myślę, że tak naprawdę, yyy, eee, no, hm, jak to się mówi...! aha, no więc rozgrzebali ci w mózgu ukrytą poetyckość czy coś w tym rodzaju, bo tak naprawdę to zawsze w tobie drzemało pod przykrywką, ale nie taką od garnka - jezu, jaka dyplomatyczna wypowiedźź.

parsknął śmiechem, bo nie było możliwości żeby zareagował jakoś inaczej i przysunał ją do siebie, całując teraz szyję mariette niemalże z namaszczeniem.
-litwo, ojczyzno moja ty jesteś jak zdrowie.. - deklamował jej w kark inwokację z głupawym uśmiechem na twarzy. nie wiem tylko skąd ralf znał mickiewicza. to znaczy nie konkretnie jego, a raczej jego dzieła.

- dżizas krajs - zachichotała, bo po pierwsze, miała łaskotki tam o wlaśnie tam, po drugie ralf strasznie ją tym rozśmieszył i dostała lekkiego ataku, na szczęscie nie serca, chociaż może wtedy by sobie oboje leżeli obok i ralf przestałby jej wypominać, że traktuje go jak dwuletniego dzieciaka. - tam powinno być marjet, a nie litwo. i tak we wszystkich tych hymnach i modlitwach, nie to, żeby przemawiało przeze mnie samouwielbienie...

-nie, no skąd - odpowiedział, bawiąc się jej wiszącym kolczykiem - jakie samouwielbienie. cholera, mariette. jesteś idealna - ucichł na chwilę, nad czymś się zasanawiając - nie mam teraz wizyty u doktora konstantynopolitanczykova? (jakis ruski, no)

- yy, no wiesz, raczej to on ma wizytę u ciebie, nie ty u niego - powiedziała, bo to chyba jasne, że rehabilitant przychodził do ralfa, nie odwrotnie, w końcu za dużo byłoby kłopotu na takie rzeczy. - w zasadzie to on chyba w niedziele nie pracuje - mruknęła po chwili głębszego zastanowienia. - wcale nie jestem idealna, przecież, ee, jak to szło, traktuję cię jak dwuletnie dziecko, a kiedyś jeszcze mówiłeś, że jestem łatwą dziwką - o lol.