dejnjel

zbiegł n tyle szybko po schodach na ile pozwalało mu potłuczone kolano i rzucił sie do niej.
- nie umieraj sesil - okej, wcale tak nie mówił. powiedział: - sesil, co do diaska, sie stało? - a raczej zapytał i przygarnął ją do siebie, pomagając usiaść. i ngeneralnie nie wiedział, co ma zrobić teraz, trzeba jechać do kelarzyka.

-o cholera jak boli, zaraz umrę, daniel dobij mnie, proszę? - podniosła głowę i spojrzała na niego zapłakanymi oczami, czując jak jej kostka robi się coraz bardziej napuchnięta. bała się na nią spojrzeć, ale miała wrażenie że jest dziwnie wykręcona. zaczęło jej się robić słabo.

ciotowaty daniel wykazuje sie dzielnością, uwaga uwaga
denjel wziął ją na ręce i wniósł do góry, do siebie, do mieszkania, uważając przy tym na jej kostkę, żeby nie trącić nią na przykład o poręcz przy schodach czy coś w tym stylu.
- sesil, musimy jechać na pogotowie - wsadzą jej to w gips, jejejeje. albo w bandaż, bo ja jak skręciłam (mam spuchniętą do dziś, serio!) to mi wsadzili.....

-musimy? nie lubię szpitali - oczywiście zdawała sobie sprawę z tego jak głupio zabrzmiało jej pytanie i że odpowiedź na nie była jasna. ej, po co wnosił ją na górę, skoro i tak muszą zejść? objęła go mocniej za szyję i oparła głowę na ramieniu daniela, przymykając oczy.

no bo:
1) najpierw trzeba było zamówić taksówkę
2) potem na nią czekać
3) w czasie czekania zaopiekować się sesil
i odstawił ją teraz na kanapę i stał przed chwilę przed nią, przyglądając sie jej z niepokojem.
- przyniosę lodu - i poszedł do kuchni.

leżała posłusznie na kanapie, czekając aż daniel wróci. patrz, wszystkie moje postaci są zmuszane do leżenia na kanapie, co to ma być w ogóle? cecilie starała się myślec o wszystkim tylko nie o tym, że cokolwiek ją boli, ale chyba marnie jej to wychodziło. kurczowo ściskała brzeg kanapy.

skoczył na antenę.







































leciał




































leciał?












































zahaczył o nią penisem i tak oto daniel dostał nagrodę nobla za poprawienie obrazu plus darmowe kiełbaski na przystawkę.





















































okka, wcale nie. daniel wrócił z kuchni z lodem, w miedzyczasie zamówił taksówkę.
- taxi podjedzie za kilkanaście minut, ponoć w mieście są zajebiste korki - poinformował ją i usiadł, po czym delikatnie wziął sobie na kolana jej nogę i przystawił lód do kostki sesil. mam nadzieję, że nie śmierdziały jej stopy.

śmierdziały i umarł. xd.












































no dobra, wcale nie śmierdziały.
-yhm - mruknęła przez zaciśnięte zęby i ponownie na niego spojrzała - masz jakieś proszki przeciwbólowe? - zapytała, zaciskając dłoń na jego przedramieniu, chyba nawet tym poharatanym, nie bardzo teraz na to patrzyła.

- auuuua, jak dalej tak pójdzie, to sam bedę musiał je zażyć! - powiedział, ale wcale nie chciał się na nią wściekać ani nic. powiedział, żeby dalej trzymała lód po czym poszedł grzebać do szuflady w poszukiwaniu jakichś proszków. i nie znalazł. - nie maa.

-ani połówki? - zapytała trochę przestraszona, bo miała wrażenie że jeszcze trochę i nie wytrzyma. nie była zbyt silną dziewczynką w tych sprawach. mdlała nawet od bólu brzucha spowodowanego okresem.

weeeź, NAWET? moja siostra zemdlała kiedyś, a ostatnio rzygała, bo tak ją bolało.
- ani połówki, chyba ostatnie zużyłem gdzieś przedwczoraj - z żalem przyznał, a tymczasem przyjechała taksufka i pojechali i zacznieesz.