agnes.

okej, dotarł breth, był naprawdę w fatalnym humorze, ale agnes była pierwszą osobą, o której pomyślał, wyprowadzając się od anne. zapukał!

agnes plątała się po domu w majciochach ze snupim i jakiejś koszulce bretha, którą znalazła w szafie, sama nie wiedziała dlaczego i skąd się tam znalazła. trzymała w ręku lampkę czerwonego bordeaux i mentolowego slima.
-otwarte!

breth nacisnął na klamkę i westchnął głośno, pizgając walizką o podłogę. jeszcze chwila, a pójdzie rzucić się z wieży eiffel'a. no nic, uśmiechnął się na widok długich nóg agnes.
- cześć grubasie, musisz mnie przenocować - powiedział otwarcie i przeszedł do salonu, by klepnąć agnes w tyłek.

zatrzymała się i powoli odwróciła w jego stronę, z rozłożonymi na bok rękami. no wiesz o co chodzi, taki zonk w całej okazałości.
-dziewczyna cię wyrzuciła? - zapytała dla żartu, skąd miała wiedzieć, że to prawda. no dobra zorientowała się, kiedy zauważyła jego walizkę - ee, cholera? mówisz poważnie - upiła solidny łyk wina i odstawiła kieliszek na jakiś regał, zaciągając się slimem - chodź do mnie, porzucony kochanku - objęła go wolną ręką i pocałowała w skroń. <3

breth poczuł się jak taka troche sierotka marysia albo sierotka ma rysia (a breth ma agnes<3 no tak jakby) i przytulił się do cycuszka, którego agnes praktycznie nie miała, ale on lubił zgrabne piersi. anne też miała zgrabne. ohnoe, teraz wszystko będzie mu się kojarzyło z tą małą dziwką. okej, wcale tak o niej nie myślał.
- bę-ę-ędę płakać - poinformował ją i zwinął dłonie w pięści, by potrzeć nimi o oczy, no wiesz, jak płaczą małe dzieci - okej, wcale nie - zabrał kieliszek agnes i upił łyk wina - nie miałem do kogo pójść i tak dalej....-jasne, że miał, mógł pójśc do tuluzy, ale rzecz jasna wolał do swojej małej, sprośnej przyjaciółeczki.

/to jak kamil gdy zerwal z penisem i 'nie mow eh bo weronika tak mowi'<3.

-kłamać to my, ale nie nas - mruknęła mu na ucho i odsunęła się, chyba tylko dlatego żeby się z nim trochę podroczyć. przecież nie może zamienić się w jakąś srakę tylko dlatego, że rzuciła go dziewczyna, czy co tam z nim robiła albo on z nią robił, albo nie. w zasadzie agnes wolała wiedzieć jak najmniej. dziecko szczęścia bez problemów, definitywnie. wzruszyła ramionami - zresztą wiesz, że możesz tu siedzieć ile chcesz, więc..

- no właśnie dlatego przyszedłem - odpowiedział, uśmiechając się sympatycznie i zmierzwił sobie włosy - nie pal, dzieciakom nie wolno - pokręcił głową i roześmiał się, prawie jak jakiś stary dziad, zabierając agnes papierosa, którym dla odmiany się zaciągnął i strzepnął popiół do popielniczki z gołym peniskiem, którą swoją drogą, dostała od niego na piętnaste urodziny.

-śmiejesz się jak stary dziad - skomentowała i przysunęła się bliżej niego - poza tym nie jestem już dzieckiem, breth. wbij to sobie do tej przystojnej główki - którą zupełnie przy okazji pocałowała, obejmując go sprytnie w pasie. był taki męski, ciepły, pachnący i od zawsze w pewnym sensie jej, że nie mogła się oprzeć, żeby nie pocałować go jeszcze raz. dla odmiany w usta, nie czoło.

ojej. breth nie czuł z tego powodu jakichs szczególnych wyrzutów sumienia, choć naturalnie zapaliła się w jego głowie czerwona lampka o imieniu anne, ale oddalił ją, kiedy przypomniał sobie, że jest oficjalnie porzuconym facetem. okej, może po prostu ujmę to tak, że go rzuciła, bo to pierwsze brzmi strasznie frajersko.
- ja wiem, wiem, ale dla mnie zawsze będziesz moim maleństwem - stwierdził, ani na moment nie odrywając od agnes wzroku.

-no dobra. niech będzie - odpowiedziała, przybierając pozę jak na seksy awatarku. zerknęła jak odpisuje na smsa, marszcząc brwi i zastanowiła się czy pisze z anne. momentalnie potrząsnęła głową, bo co ją to obchodziło i ruszyła na drugi koniec salonu, do okna.

- ej dzidzia, pójdę się umyć, co? zdaje mi się, że śmierdzę jeszcze NIĄ, a to niedopuszczalne. napisała, że chce się spotkać, ale ją wyśmiałem - jeśli wziąć pod uwagę fakt, że u nich nadal jest sobota, to mu się nie dziwię ;d wstał i podszedł do agnes, by objąć ją od tyłu w talii - dasz mi ręcznik jak dam ci buzi?

-ręczniki są w szafie w mojej sypialni, albo gdzieś tam sama nie wiem. delilah, moja służąca z kambodży (</3) je zmienia, powiem jej żeby ogarniała dwa - wzruszyła ramionami i spojrzała na bretha wzrokiem posiadaczki najlepszego przyjaciela ever. pstryknęła go jeszcze w nos i ruszyła do kuchni dla odmiany, bo naszła ją ochota na ptasie mleczko. jezu, mnie też ale prr nie ma szamy.

ja nie lubię ptasiego. no nic, breth tylko poczłapał do sypialni agnes i wziął ręcznik z kaczorem donaldem, musiał się nieźle naszukać, ale ten ręcznik to wartość sentymentalna, bo zawsze go używał, kiedy przychodził do agnes, jeszcze w lille. teraz poszedł za nią do kuchni i zabrał ptasie mleczko, by usiąść z nim na parapecie.
- a jak tam z tym no....isaacem? - zaciekawił się.

-hm, obraził się na mnie. czemu pytasz? - uniosła brwi i ugryzła kawałek ptasiego, bo tak jak ja jadła je na dwa - miałeś się myć, brudasie - dodała po chwili, bo wydawało jej się, że mówił coś o kąpieli. może by się dołączyła? obracała telefon w dłoniach.

- no i chwała mu za to. tak, chcesz się przyłączyć? zrobimy sobie pianę i pobawimy się kaczuszkami! - okej, pewnie taki scenariusz byłby aktualny te kilkanaście lat wstecz, teraz breth nie mógłby zapewne się powstrzymać od innych, nieco doroślejszych zachowań - masz czekoladę na zębach. idź się umyj lepiej.

-spadaj, ciebie też nienawidzę - rzuciła w niego ptasim mleczkiem i oblizała zęby, no wiesz przejechała po nich językiem - już? - wyszczerzyła się głupkowato, ale tylko odrobinę. no dobra, makabrycznie głupkowato - hej, pozdrów ode mnie anne don hłanie.

- niech spieprza, mam jej naprawdę dosyć - i rzucił telefon na stół, mając nadzieję, że wyraził się jasno, co do tego, że nie ma ochoty się z nią widzieć - zatańcz ze mną, jeszcze raz.....- zaśpiewał ze śmiechem, bo on tak naprawdę był wielkim fantem edyty bartosiewicz i miał jej wszystkie utwory na laptopie. objął agnes w talii i zaczął ją ciągnąć po kuchni, co było tylko marną imitacją tanca.

-omatko, zupełnie zapomniałam jak wielkie jest twoje zamiłowanie do rozrywanego dżajfa - moja mama miała kolegę, który tańczył takiego. dokładnie w ten sposób to określali. dziki! zaśmiała się mimo wszystko i oparła głowę na jego barku, nieznacznie przymykając oczy. jego perfumy działały na nią jak afrodyzjak, albo po prostu była nimfomanką. hm, let's think about it.

- pamiętasz jak byliśmy na balu trzeciogimnazjalistów? to chyba wtedy pomagałaś mi wybierać garnitur, co? - dopiero teraz, breth zdał sobie sprawę z tego ile wspólnych chwil łączy go z agnes. przeżyli ze sobą tyle czasu! nie mógł nawet uwierzyć, że to tak szybko zleciało. prowadził ją uważnie, w rytm wymyślonej w głowie melodii i przymykając oczy, miarowo muskał jej skron.

-taaak, pamiętam jak upierałeś się na ten żółty. fuj, fuj. mysta czikita. takich rzeczy się nie zapomina - zmarszczyła nos, ciesząc się że na studniówce był już bardziej rozgarnięty i dobrał sobie odpowiedni garnitur, kiedy odmówiła pomocy w celu zobaczenia jak sobie poradzi. odchyliła głowę, ale nie wiem dlaczego.

pewnie mózg jej się przelał na tamtą stronę. breth spojrzał na zegarek i stwierdził, że zrobiło się całkiem późno.
- a teraz, grzeczne dzieci idą spaaaać! - zarządzil i pocałował agnes w czoło - mogę ci pośpiewać na dobranoc, chcesz?

-nie, ale możesz dzisiaj wystąpić w roli mojego pluszowego misia - zaproponowała, ciągnąc go do sypialni. uśmiechnęła się, zdejmując koszulkę (jego zresztą) i majciochy nie-pamiętam-z-czym. wślizgnęła się pod kołdrę i poklepała miejsce obok - chodź, misiu. pora na dobranoc, bo już księżyc świeci. agnes lubi bretha, a breth....ee..ma grzyba i nie rośnie. chodź!

no i poszli spać, jeee